donderdag 28 augustus 2014

De Kabouter en de Rode Duivel

Ik stel met veel trots voor...


Kabouter Kevin!

En eigenlijk is míjn trots maar tweedehands, want de écht arbeidsfierheid behoort de oudste zoon toe. Hij is immers de maker van dit pronkstuk!

Daarbij vertrok hij echt van de grondstof: geschoren schapenwol, die hij helemaal zelf moest behandelen en vervilten.


"Het was wel zwaar werk, zo met je handen die wol kneden en duwen de hele tijd", verklaarde hij. Gelukkig kreeg hij hulp van een ervaren viltster: Nancy Opdeheyde, van de bijzonder leuke B&B 'Peperkoekenhuisje'.

Het was daar dat Oudste samen met een tiental ander kinderen eerder deze zomer een creatief speelkamp beleefde. De vilten kabouter was er het weekproject; elke dag werkten de kinderen een beetje voort.


En zo staat Kabouter Kevin nu in de jongenskamer te pronken. Als tastbaar bewijs van een heel leuk kinderkamp en van het handwerk van de zoon.


Oh ja, de naam?
Tja, net zoals ook wel op andere plekken in dit land gebeurd zal zijn, zat ik aan het begin van de zomer plots met een schare voetbalgekke kinderen, die als de meest volleerde commentator in een oogwenk Mirallas van Hazard onderscheiden en Origi en Lukaku met gemak uit elkaar houden - iets wat niet iedereen gegeven is... Maar Kevin De Bruyne, dié is toch wel hun grootste held. Een eerbetoon aan hem, dus :-)

En toen was Kabouter Kevin het poseren een beetje moe.

vrijdag 22 augustus 2014

Schaapjes tellen in het aardbeienveld

Als er een soort kledingstuk is dat hier al jaren niet meer wordt gekocht, dan is het wel de pyjama.
En al jaren volg ik voor deze pyjama's hetzelfde patroon uit een oude, afgebladderde Ottobre, waarover zowel de kroost als ikzelf dik tevreden zijn.

En toch koos ik deze keer voor iets anders, een meer zomers modelletje. Ik diepte ergens een t-shirtpatroon op, downloadde het shortpatroon van Lil' Blue Boo en grabbelde ten slotte dan toch nog naar het broekpatroontje uit die ouwe trouwe Ottobre.


De aardbeientricot (herkenbaar als een van de meer recente Heather Ross-motiefjes) lag hier al enige tijd te wachten op verwerking. Ik zocht en vond bijpassende paarse jersey en groenige boordstof en toog aan het werk.

Zomerbruine teentjes.

Hmm. Rare tricot. Daar zit bijna geen 'rek' op. Vermoedelijk bevat de stof geen elastaan en haalt ze haar beperkte uitrekvermogen enkel uit de manier van vervaardigen (miniatuurbreien, eigenlijk), uit de tricotlusjes zelf dus?

Hokus pokus simsalabim...
... en ik heb een korte broek aan!

Eens ik de schoudernaden had dichtgenaaid en de 'hoofdingang' aanschouwde, begon ik stevig te twijfelen of Jongste haar hoofdje daar wel doorheen zou kunnen wringen. Aangezien de dochter zelve op dat moment al in een andere pyjama in dromenland vertoefde, naaide ik door tot het truitje klaar was - op het halsboordje na. De onzekerheid bleef evenwel knagen.

En jawel hoor. Zelfs schoenlepels en zuignappen zouden het kind haar hoofd niet door dat stugge gat hebben gekregen. Wat nu gedaan? Even opties afwegen, en een extra rondje knippen later had de hoofdingang een sleutelgat. Altijd handig, zo sleutel op de deur.


Volgende hindernis: het halsboordje in boordstof mooi rond dat kleine sleutelgaatje laten lopen. Vooral het aspect 'platliggen' was blijkbaar een brug te ver. Dus duwde ik na veel gesakker nóg wat langer en nóg wat steviger met het strijkijzer op het koppig opwippende rondje... Uh oh. Een Gele Strijkijzerafdruk was mijn deel...

De ene hersenhelft probeerde de andere er nog van te overtuigen dat het Toch Maar Nachtkledij Was En Dat Niemand Dat Zou Zien.
"Ja tarara", sprak de andere hersenhelft, en dook het internet in op zoek naar een oplossing.

Bezoek van Poes aka Da Photobomb.

'Weken in azijn' werd meermaals als remedie geopperd. Hmm. Vreemd. Ik dacht dat azijn net gebruikt werd voor het 'vastzetten' van kleuren? Enfin, proberen maar, die handel. Na een nachtje weken leek de vlek inderdaad precies weg?! En oh wonder, oh mirakel, zelfs na drogen zagen de aardbeitjes er weer zomerfris uit!


Zo kon de dochter haar zomerpyjamaatje toch nog inwijden, in langgebroekte en in kortgebroekte versie. En knuffel Wolletje, die zag dat het goed was.

The End


zondag 17 augustus 2014

Stoere bonken

De weerberichten doen dezer dagen niet meteen naar hoogzomerkleding grijpen, maar op vakantie enkele weken geleden kwamen deze marcellekes wel goed van pas!


De stoffen zelf zijn intussen genoegzaam bekend als Lillestofferkes; het patroon haalde ik gratis van de Ottobre-website, waarbij ik het voor de oudste zoon nog met twee maten vergrootte.

In het algemeen ben ik geen grote fan van PDF-patronen - ik jaag niet graag grote hoeveelheden papier door de printer - maar voor kinderkleding valt dat door de band genomen wel mee. En dit singletpatroon telt nauwelijks 4 pagina's!

Iets waar ik stiekem altijd veel plezier aan beleef is het zoeken van geschikte kleurcombinaties. Ook hier opende ik de doos met boordstoffen en ging blijgemoed op zoek naar een passend kleurtje voor de hals- en armsgatboordjes.


De krokodillen bleven niet lang op hun honger zitten en kregen een licht jagersgroen voor de bek geworpen. De vikingen bleken evenwel nukkiger. Zij zaten gezellig samen op een weelderig groen grasveld en datzelfde groen wou ik dan niet nog eens als boordje. Het oranje zou de aandacht te veel naar de randen trekken en zwart was, jawel, te zwart. Wat nu gedaan?

Ik legde het vikingsinglet dan maar even in de 'werk-in-wording'-mand, waar het toevallig naast een synthetisch groene tricot terechtkwam. Hee, maar dat was krék hetzelfde groen als de boomblaadjes en bergflanken! Altijd leuk wanneer het toeval een handje helpt :-)


Deze synthetische tricot rekt minder dan boordstof, dus knipte ik lange stroken om 'live' rondom hals- en armopeningen te stikken tot ik rond was - en zeker van de lengte - waarna ik pas de betreffende naden stikte. 

Het vervelende is dat op die manier 'tjoepkes' ontstaan bij die naadrandjes, en dat blijft zelfs na vasthechten een beetje een doorn in mijn oog. Best wel muggenzifterig, ik weet het, confectiekleding zit immers vol met zulke tjoepkes... maar als je 't zelf maakt, dan zoek je toch vaak naar een nette oplossing, niet?

En toen sliep ik er een nachtje over en zag plots een oplossing... maar dat houd ik voor een ander blogbericht. (Nee, dit is geen halfslachtige poging to cliffhanger; ik moet alleen eerst nog deftige foto's nemen van die alternatieve werkwijze.)


En zo beleven de zonen ook hun blogdebuut. Zij het op verhakte foto's.

vrijdag 15 augustus 2014

Doe de zeester

"Als de zeesterjurk af is dan moet ge zeker een fotootje doorsturen...", sprak deze juffra.

Hmmm, ja. Op zich geen probleem. Maar als we deze gelegenheid nu eens te baat nemen om eindelijk dat idee van een eigen blog leven in te blazen? (Iets wat diezelfde juffra overigens ook al enige tijd in mijn oor fluistert.)

Bij deze, dus...
Een blogberichtprobeersel!
Mét fotografisch bewijs van de af-heidsfactor van de zeesterjurk!
Geshowd op het enige meisje mijner kinderen, een meer dan vrolijke meid van vijf, die we hier voortaan gewoon Jongste zullen noemen. (*)



Voilà. Een katoenen smockjurkje. Ik ben van licht trapeziumvormige panden vertrokken voor voor- en achterzijde (lees: een A-lijn) en ging toen op zoek naar een mooie afwerkmanier voor de bovenrand.

Een strijk-om-en-strijk-nog-eens-om-naad leek me maar niets. Veel te dik en te zwaar, ik riskeerde dat het hele boeltje de neiging zou hebben om 'door te zakken'. Zwaartekracht, u weet wel.

Een overlock-rolzoompje kon me als idee wel bekoren, omdat ik dat blauwe randje wel wou. Alleen zat ik op dat moment tijdelijk zonder overlock. Een rolzoompje met de gewone naaimachine vond ik wat flauw - eens het kopke op 'ik wil een blauw randje' staat, wil die gedachte immers niet zomaar wijken.

Na wat experimenteren vond ik dit nog de mooiste oplossing: een smal boordje omstrijken, daar overheen zigzaggen met een kleine steeklengte en een gemiddelde steekbreedte... 


... en ten slotte het omgeslagen randje achteraan bijknippen tot net onder het stiksel.


Op deze manier krijg je een steek met een beetje een golfeffect, wat ik wel leuk vind. Het geheel blijft zo ook licht en luchtig; een overlock-rolzoompje zou achteraf gezien misschien toch wat te 'vol' zijn.

Eens gesmockt geeft dat dan volgend resultaat.



Ik smockte het bovendeel tot ik tevreden was over de hoogte ervan. Bij het passen bleek het jurkje evenwel wat aan de korte kant. Bovendien miste het ook wat Spielerei... Dus besloot ik om onderaan een rimpelstrook toe te voegen. En voilà: in een klap extra lengte en extra karakter!


Bovenaan smalle schouderbandjes - die ik keerde met behulp van een hol ballonstokje en een lange satéprikker - en vervolgens vastspelde om de lengte te controleren op Jongste. Hmm. Die bandjes bleken de neiging te hebben om van de schouders te glijden, dus zette ik de achterste wat meer centraal op de rug en hield ik ze wat langer, zodat ik ze op de rug kan kruisen vooraleer ik ze strik. Afzakprobleem weg!


Toen restte nog de zoom en dan kon de dochter eindelijk haar langverwachte zomerjurk inzwieren.
Met succes!

Smocken zelf geeft snel effect en het past zich ook makkelijk aan aan wat breder wordende bovenlijfjes. Zeker met die extra rimpelstrook onderaan, hoop ik dat de jurk dus langer dan een jaar meegaat - en dat is meteen een tip mocht je nog een smockjurkje of -topje hebben liggen dat in de breedte nog wel past, maar in de lengte wat krap wordt. Naai er onderaan gewoon een stuk aan!














Tot een dezer!

Sabine

(*) Wat impliceert dat er hier nog andere kinderen rondhotsen, twee om precies te zijn, en dat die allebei tot het mannelijk geslacht behoren: Oudste (9 jaar oud) en Middelste (7 jaar oud). Zij zullen wel opduiken in volgende berichten.
Voorts zijn er nog de Echtgenoot, die evenwel een rol achter de schermen verkiest, en Poes, voor wie niét genaaid wordt, maar die misschien hier en daar wel photobombing-gewijs durft opduiken.